Przygotowania pola pod siew rzepaku

Pierwszą maszyną która odpowiada za przygotowanie pola jest kombajn, to ta maszyna odpowiada jako pierwsza za równomierne posiekanie, rozrzucenie słomy i plew poprzez rozrzutnik słomy. W przypadku gdy rolnik zbiera słomę za pomocą prasy należy przeprowadzić tą czynność bardzo dokładnie, ułatwi nam to bowiem prace związane z uprawą. 

Jeśli kombajn nie posiada rozrzutnika plew lub proces prasowania słomy nie został przeprowadzony starannie należy równomiernie rozprowadzić resztki słomy za pomocą np: brony mulczowej.

Sposób na rozkład pozostawionej słomy na polu

Ścięta słoma +/- dawka azotu ok 30kg /ha aby bakterie pobierały azot dostarczony w postaci nawozu a nie azot dostępny w glebie.

Chcąc zapewnić prawidłowy proces rozkładu i humifikacji słomy, należy zadbać o właściwe proporcje C:N (węgiel i azot) i C:P (węgiel i fosfor). W resztkach pożniwnych stosunek C:N waha się w przedziale 80–100:1, ale rozkład słomy zachodzi najszybciej, kiedy proporcja ta wynosi 10:1. Dlatego też po żniwach na słomę należy zastosować azot w ilości 5-10kg / tonę słomy 

Wprowadzanie większej dawki azotu nie przełoży się na wzrost zawartości próchnicy w glebie. Poza tym nawożenie niewielkimi dawkami azotu przyspiesza procesy rozkładu poprzez stymulację intensywności wiązania wolnego azotu. W procesie rozkładu zawsze większa część materii podlega mineralizacji, a mniejsza humifikacji. Na glebach piaszczystych, ubogich w azot lub ciężkich i wilgotnych, gdzie intensywność mineralizacji jest niska powinno się stosować się górną dawkę azotu, natomiast na stanowiskach o dobrej strukturze i bogatych w próchnicę dolny jej zakres. W przypadku słomy rzepakowej, która jest bogatsza w azot w porównaniu do słomy zbożowej, można odstąpić od aplikacji azotu. Jednak tylko pod warunkiem dużej zasobności azotu w glebie, gdy rzepak był właściwie nawożony i uprawiany na żyznej glebie.

Kolejny sposób wapno na słomę.

Dostępne są nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe w formie węglanowej i tlenkowej. Wapno tlenkowe stosuje się na gleby ciężkie, gliniaste, a węglanowe – na gleby lekkie i piaszczyste. Na glebach kwaśnych na słomę stosuje się 0,5-1 t CaO/ha. Nawóz, słomę i glebę trzeba wymieszać. Wierzchnia warstwa gleby (2-3 cm) musi być wolna od nawozu wapniowego, w przeciwnym wypadku wystąpią problemy ze wschodami roślin. Termin wapnowania powinien uwzględniać reakcję nawozów wapniowych z innymi nawozami, które mogą prowadzić do strat składników pokarmowych. Nawozów zawierających formę amonową azotu oraz nawozów fosforowych nie powinno się stosować bezpośrednio po wapnowaniu i przed nim. Przerwa między zabiegami powinna wynosić co najmniej 4-6 tygodni. Jest to o tyle ważne, że podanie tylko nawozu wapniowego nie do końca rozwiązuje sprawę mineralizacji materii organicznej.

Przygotowanie łoża siewnego:

Może odbyć się za pomocą agregatów lub specjalnej pionowej słupicy spulchniającej oraz sekcji uprawowej w przypadku agregatów strip-till, ważne jest aby w uprawie rzepaku unikać uproszczeń takich jak siew rzepaku na przysłowiową talerzówkę.

Rzepak ozimy jest rośliną która posiada długi główny korzeń palowy dlatego ważne jest aby ziemia była dobrze i głęboko uprawiona- ułatwi to penetrację oraz zbudowanie głębokiego systemu korzeniowego który jest przydatny w czasie okresowych braków wody. Gdy głęboko spulchniamy glebę musimy pamiętać o tym aby nasze maszyny za sekcją spulchniającą posiadały sekcje dogniatającą w postaci odpowiedniego wału dogniatającego lub kółek dogniatających w agregacie striptill.