Przygotowania do siewu kukurydzy

Czynniki mające wpływ na powodzenie uprawy kukurydzy

Uprawa kukurydzy w ostatnich latach wyraźnie zyskała na znaczeniu. Istniejące uwarunkowania Polski dały możliwość uzyskiwania wysokich plonów. Podtrzymywanie potencjału plonotwórczego kukurydzy jest efektem współdziałania czynników, które w dużym stopniu są zależne od Naszych wyborów. Rozpoczynając od stanowiska myślimy o jego możliwościach plonotwórczych. Kukurydza, mimo że nie jest rośliną wymagającą, ma jednak swoje oraniczenia. Nie lubi gleb ciężkich, podmokłych, zimnych, ale z sukcesem może być uprawiana na glebach słabszych, lekkich. 

Inną kwestią jest termin siewu, który determinowany jest warunkami termicznymi. Odpowiadamy na pytanie: kiedy najlepiej siać kukurydzę?

Odpowiednio przygotowane warunki do siewu to jedno, ale bez trafnego wyboru odmiany nie uzyskamy zadowalających plonów. Czynnik genetyczny w uprawie kukurydzy pełni ogromne znaczenie. Przeznaczenie, wczesność, odporność na agrofagi czy dostosowanie do warunków glebowych to jedne z cech, które należy brać pod uwagę wybierając odmiany. Sukces uprawy kukurydzy uzupełnia odpowiednia ochrona w czasie wegetacji przed agrofagami, która trwa już od najmłodszych faz rozwojowych.

Przygotowanie stanowiska do siewu kukurydzy

Staranne przygotowanie stanowiska pod siew to podstawa w uprawie kukurydzy. Służy to stworzeniu dogodnych warunków wilgotnościowych i temperaturowych niezbędnych do kiełkowania i wschodów kukurydzy. 

• uprawa tradycyjna: przygotowanie stanowiska do siewu kukurydzy rozpoczyna się już jesienią, po zejściu z pola przedplonu. Jest to najczęściej stosowany system uprawy kukurydzy. Podstawą są zabiegi wykonane jeszcze jesienią, czyli orka głęboka, która umożliwi zgromadzenie zapasu wody. Wiosenne wyrównanie gleby wymaga doprawienia za pomocą np. kultywatora, bron, włóki. Uprawę tradycyjną charakteryzuje duża ilość nakładów i czasu. W przypadku uprawy tradycyjnej pamiętajmy o możliwym ograniczeniu wiosennych zabiegów doprawiających, którem bardzo mocno sprzyjają utracie wody z gleby.
• uprawa uproszczona: dąży do zastosowania uproszczeń uprawowych. Przygotowanie miejsca uprawy rozpoczyna się od wiosennych zabiegów uprawowych w ograniczonej ilości. Orka głęboka zastępowana jest zabiegami płytszymi np. kultywatorowanie, bronowanie, głęboszowanie, stosowanie agregatów uprawowych, które za jednym przejazdem przygotowują stanowisko do siewu. Wykonane uprawki mieszają glebę, ale jej nie odwracają. Uprawa uproszczona kukurydzy sprawdzi się w latach suchych, z problemem dostępności wody. Charakteryzuje ją zmniejszenie parowania wody, wzrost pojemności wodnej, wzrost substancji organicznej i życia mikrobiologicznego oraz zapobieganie erozji czy ograniczenie ugniatania gleby. Najpopularniejszym sposobem uprawy uproszczonej jest tzw. „strip-till”, czyli uprawa pasowa.
• uprawa zerowa: czyli stosowanie siewu bezpośredniego. Do momentu siewu kukurydzy nie są wykonywane żadne zabiegi uprawowe. Siew bezpośredni posiada wiele zalet, ale obarczony jest też wieloma wadami. Oprócz przodujących korzyści ekonomicznych uprawa zerowa ogranicza erozję, straty wody, poprawia strukturę gleby oraz aktywność biologiczną. Z drugiej jednak strony gleba wolniej się nagrzewa, wzrasta nasilenie patogenów, szkodników i chwastów, gleba staje się bardziej zwięzła, a przy niskim uwilgotnieniu siew jest mocno utrudniony.

Eliminacja chwastów przed siewem kukurydzy

Kukurydza źle toleruje obecność chwastów. Konkurencyjność o wodę, składniki pokarmowe, przestrzeń czy światło zagraża potencjałowi odmian kukurydzy. Z uwagi na uprawę szerokorzędową kukurydzy jest ona narażona na negatywne oddziaływanie chwastów, dotyczy to szczególnie początkowych faz rozwojowych. Wówczas kukurydza nie jest jeszcze w stanie konkurować z chwastami. W późniejszym okresie wegetacji zmienia się to. Jednak stworzenie dogodnych warunków już od momentu siewu wymaga zastosowania ochrony herbicydowej przedwschodowo. Szybki efekt chwastobójczy zabiegu doglebowego daje możliwość zmniejszenie zachwaszczenia we wczesnym stadium rozwoju. Rozwiązanie to jest popularne wśród producentów kukurydzy, ponieważ z ich doświadczeń wynika, że jest on bardziej ekonomiczny i umożliwia redukcję chwastów trudnych w zwalczaniu.

Jak przygotować ziarno kukurydzy do siewu?

Siew niezaprawionego ziarna kukurydzy niesie za sobą ogromne ryzyko niepowodzenia uprawy. Rozwój agrofagów to jeden z najważniejszych argumentów potwierdzających konieczność zaprawiania ziarna. Pełni on funkcje zabiegu prewencyjnego z jednoczesnym działaniem interwencyjnym. Zaprawianie ziarna jest najskuteczniejszym rozwiązaniem w walce z chorobami i szkodnikami w początkowych fazach rozwojowych kukurydzy. Stosowanie zapraw nasiennych stało się podstawą dla zabezpieczenia możliwości plonotwórczych roślin kukurydzy. Obecne trendy wskazują, że proces zaprawiania to nie tylko ochrona to również pomoc, stymulacja roślin w momencie startu wegetacji również podczas działania czynników stresowych. Po takie rozwiązanie sięgnęła hodowla LIDEA, która do zaprawiania ziarna kukurydzy zastosowała zaprawę nasienną Boost&Go. Boost&Go to skuteczna ochrona fungicydowa oraz insektycydowa, ale i rozwiązanie stymulujące kiełkowanie kukurydzy. W badaniach polowych przy zaprawianiu Boost&Go zaobserwowano szybsze i wyrównane wschody, nawet w warunkach mniej korzystnych. Wzmocnienie wczesnego wigoru kukurydzy wynika z zastosowania biostymulatora lub inokulanta oraz makro- i mikroelementów takich jak magnez, mangan, cynk i miedź. Dodatkowo zastosowana otoczka polimerowa poprawia przyczepność zaprawy do ziarna, ograniczając jednocześnie pylenie.

Korzyści zaprawiania odmian kukurydzy zaprawą Boost&Go

• ochrona kukurydzy już od momentu siewu,
• wykorzystanie potencjału genetycznego odmian,
• regeneracja skutków występowania czynników stresowych,
• szybkie i wyrównane wschody,
• mocny wczesny wigor wzrostu,
• stymulacja rozwoju ziarna,
• wzrost powierzchni asymilacyjnej liści,
• wzrost intensywności fotosyntezy.

ZAPYTAJ O ODMIANY KUKURYDZY LIDEA

Chcesz zapytać o nasze odmiany? Wypełnij poniższy formularz, a my skontaktujemy się z Tobą.

Źródło:

1. Księżak J., Staniak M., Bojarszczuk J. 2015. Uprawa kukurydzy w systemie ekologicznym. IUNG-PIB, Puławy, ss. 29.
2. Rutkowski J. 2018. Technologia uprawy kukurydzy – od siewu do zbioru. Warmińsko-Mazurski Ośrodek Doradztwa Rolniczego z siedzibą w Olsztynie, ss. 23.
3. Metodyka integrowanej produkcji kukurydzy. PIORiN 2020.
4. Metodyka integrowanej ochrony kukurydzy dla doradców. IOR-PIB 2019.