Ochrona fungicydowa i regulacja rzepaku ozimego
Dobra ochrona fungicydowa oraz regulacja jest kluczem do uzyskania wysokiego wyniku plonowania ponadto wymienione zabiegi agrotechniczne umożliwiają roślinom rzepaku ozimego w pełni wykorzystać potencjał nowej genetyki.
Rośliny rzepaku potrzebują 70-80 dni jesiennego wzrostu w temperaturach powyżej 5 stopni Celsjusza, które uznajemy za temperatury efektywne. Trzeba zadbać, żeby w tym czasie osiągnęły one optymalny pokrój, na który składa się:
Prawidłowo wykształcona rozeta liściowa. Taka rozeta powinna posiadać co najmniej 8 liści właściwych, a optymalnie rozwinąć od 10 do 12 liści właściwych.
Mocny palowy system korzeniowy, który sięga na głębokość 20 cm w głąb gleby.
Silna i gruba szyjka korzeniowa o średnicy 8-15 mm.
Osadzony nisko nad ziemią i nie wyniesiony pąk wierzchołkowy. Prawidłowy pąk wierzchołkowy nie powinien wystawać ponad szyjkę korzeniową więcej niż 4-5 mm.
Do uzyskania na jesieni takiego wyglądu roślin rzepaku niezbędna jest dobrze przeprowadzona regulacja pokroju roślin. Przy czym trzeba sobie niestety uświadomić, że niewłaściwy jesienny rozwój łanu jest odpowiedzialny za straty w plonie sięgające nawet 50% jego ilości.
Fot. Niewyniesiony pąk wierzchołkowy w nowoczesnej odmianie rzepaku LID HELLO przed zabiegiem skracania.
Fot. Wybujały rzepak - pąk wierzchołkowy wyniesiony zbyt wysoko.
Fot. Szyjka korzeniowa w odmianie bez nadmiernej elongacji.
Fot. Nadmiernie wydłużona szyjka korzeniowa w roślinie podatnej na elongację i bez wykonania zabiegu skracania rzepaku jesienią.
Kiedy skracać rzepak?
Rośliny poddane zabiegowi skracania nie powinny znajdować się ani w zbyt późnej, ani w zbyt wczesnej fazie rozwojowej. Skracanie przeprowadzone zbyt późno będzie zwyczajnie nieskuteczne, a zbyt młodym roślinom regulacja pokroju zaszkodzi.
Regulatory wzrostu działają optymalnie w fazie od 4 do 6 liści właściwych, maksymalnie do 8 liści. Podczas długiej i ciepłej jesieni, gdy na naszych polach siejemy odmiany charakteryzujące się mocniejszym wigorem jesiennym może być konieczna dwukrotna regulacja.
Jakie substancje wybrać do skracania rzepaku?
Do stosowania w regulacji rzepaku przeznaczone są dwie grupy substancji chemicznych: inhibitory syntezy giberelin oraz triazole.
Inhibitory syntezy giberelin
- chlorek chloromekwatu (CCC)
- chlorek mepikwatu
Obie substancje to regulatory wzrostu. Silnie kształtują pokrój rośliny, ale nie mają działania fungicydowego. Te preparaty możemy stosować w temperaturze od 8-15 stopni Celsjusza, przy czym najlepsze efekty przyniesie użycie ich w temperaturze 10-12 stopni Celsjusza.
Chlorku mepikwatu nie należy stosować solo. Używamy go w mieszaninach zbiornikowych, w których komponentem jest preparat grzybobójczy - triazol.
Triazole
- difenokonazol
- metkonazol
tebukonazol
Źródło Nu AGRAR
Triazole mają przede wszystkim działanie grzybobójcze, a regulacja pokroju jest w ich przypadku niejako efektem ubocznym. Zabezpieczają rzepak przed bardzo groźnymi chorobami: suchą zgnilizną kapustnych i czernią krzyżowych.
Bardziej regulacja czy ochrona?
W przypadku odmian, które mają tendencję do bardziej wybujałego wzrostu jesiennego skupiamy się na procesach regulacji pokroju. W takim wypadku wykonanie zabiegu z nastawieniem na skracanie da najlepszy efekt.
W przypadku nowoczesnych odmian bez problemu z wydłużaniem szyjki korzeniowej i wynoszeniem pąka wierzchołkowego skupiamy się na ochronie, aby ukształtować maksymalny potencjał plonotwórczy i ochronić zawiązki pędów bocznych przed chorobami.
Przykładem nowoczesnych odmian rzepaku odpornych na elongację szyjki korzeniowej są:
Podsumowanie
Skracając rzepak w odpowiednim terminie osiągniemy maksymalny potencjał plonotwórczy: pogrubienie szyjki korzeniowej, odpowiedni rozwój systemu korzeniowego, właściwy stożek wzrostu. Przy okazji zabezpieczymy rośliny przed chorobami grzybowymi: suchą zgnilizną kapustnych, czernią krzyżowych. Udane skracanie rzepaku jesienią to rośliny nieco "wciągnięte". Choć wewnętrzne liście pozostaną uniesione nieco w górę, cała rozeta liściowa rozłoży się nisko przy ziemi.